قربون مست نگاهت/ قربون چشماي ماهت /قربون گرمي دستات/ صداي آروم پاهات/ چرا بارونو نديدي/ رفتن جونو نديدي/ خستگيهامو نديدي/ چرا اشکامو نديدي/ مگه اين دنيا چقدر بود/ بديهاش چندتا سحر بود/ تو که تنهام نميذاشتي/ توي غمهام نميذاشتي/ گفتي با دو تا ستاره/ ميشه آسمون بباره/ منم و گريه ي بارون/ غربت خيس خيابون/ توي باغچه ي نگاهم/ پر گريه پر آهم /کاشکي بودي و ميديدي /همه ي گلاشو چيدي/ تموم روزاي هفته/ که پره غم شده رفته/ من و گلدونت ميشينيم فقط عکساتو ميبينيم /روز پنج شنبه دوباره/ وعده ي ديدن ياره /روي سنگ سردي از غم/ ميريزه اشکاي خستم/ تا که قاصدک دوباره خبري ازت بياره با يه دسته گل ارزون/ پيشتم من زير بارون
............

رفتم
نخواست که بمونم
صدايم نکرد
نگفت : نرو، برگرد!!
و من رفتم!
رفتم به سوي تنهايي
و انتظار شنيدن صداي او
که بگويد دوستت دارم برگرد...

باران براي کسي تکراري نمي شود
هروقت بيايد دوست داشتني است
" تو باراني "

پس ببار باران من
دلم براي باريدنت تنگ است
ببار بر روي اين روح خسته
روحي که نبودت ويرانش کرده
ببار و گونه هاي محتاج نوازشم
را بوسه باران کن..........

اگر کسي را نداشتي که به او فکر کني به اسمان بينديش زيرا درآن کسي هست که به تو مي انديشد